मुख्य मेनु
  • गृहपृष्ठ
  • समाचार
    • सम्पादकीय
    • विविध
    • सुरक्षा
    • फोटो फिचर
    • समाज
    • कला - साहित्य
    • स्वास्थ्य-जीवनशैली
    • राजनीति
    • अपराध
    • रोजगार/ अवसर
    • शिक्षा
    • पत्रपत्रिका
    • व्यक्ति विशेष
    • स्थानीय तह
    • अन्य
  • विशेष - रिपोर्ट
  • अन्तर्वार्ता
  • इकोनोमिक
  • मनोरञ्जन
  • खेलकुद
  • विश्व
खोज्नुहोस्
Friday, July 01, 2022 |शुक्रबार, असार १७, २०७९
  • युनिकोड
  • English Edition
जनतापाटी
ad
  • गृहपृष्ठ
  • समाचार
    • सम्पादकीय
    • विविध
    • सुरक्षा
    • फोटो फिचर
    • समाज
    • कला - साहित्य
    • स्वास्थ्य-जीवनशैली
    • राजनीति
    • अपराध
    • रोजगार/ अवसर
    • शिक्षा
    • पत्रपत्रिका
    • व्यक्ति विशेष
    • स्थानीय तह
    • अन्य
  • विशेष - रिपोर्ट
  • अन्तर्वार्ता
  • इकोनोमिक
  • मनोरञ्जन
  • खेलकुद
  • विश्व
खोज्नुहोस्
विचार–ब्लग
  • गृहपृष्ठ
  • एक यात्राः तीन पात्र, तीन चरित्र
एक यात्राः तीन पात्र, तीन चरित्र
वैकुण्ठ ढकाल
वैकुण्ठ ढकाल शनिबार, माघ ४, २०७६ मा प्रकाशित
viber sharing button
एक यात्राः तीन पात्र, तीन चरित्र

सडकमा निस्कने वित्तिकै बस भेटियो । बस मात्रै हैन खाली सिट पनि भेटियो । तर आरक्षित मात्रै । यो समयमा बस चढ्ने अशक्त कोही नहुन भन्ने कामना गर्दै बस त्यही सिटमा । साँच्चै हप्ताको पहिलो दिन, कार्यालय समयको बसमा मभन्दा बलियाहरु नै चढे, गजब्ब भयो । तर सिटमै बस्दा पनि ओहोरदोहोर गर्नेका ब्यागले पटक पटक दनक दिन्थ्यो । सहेर बसियो ।

कलंकी चोक पुग्नु अघि नै बस जाममा प-यो । बाफलतिर केटीहरुको लाम लागेको देखियो । कन्डक्टरलाई केटी जिस्काउन कसले सिकाउनु पर्नु, तर आज अलि नयाँ तरिकाले जिस्क्यायो । ओइ काली (थोरै समय रोकियो, फुटपाटमा हिंड्ने केटीहरुले ढाडे आँखा पल्टाए, अनि बोल्यो) ..... माटी । अनि लय हाल्यो– कालीमाटी, टेकू, त्रिपुरेश्वर, बानेश्वर । फूटपाथमा हिंड्ने केटीहरुलाई के लाग्यो कुन्नी, आफूलाई जिस्क्याएको हैन भन्ने लाग्यो कि मुख छोपेर हाँस्दै दौडिए । बस पनि बिस्तारै बग्यो । अर्को लहरमा बस्ने दुई छात्र मध्ये एक करायो– ओई बस त्रिपुरेश्वर पुगेपछि त उड्छ होला है, नत्र कन्डक्टरले एकै पटक बानेश्वर किन भन्थ्यो र है ? अर्कोले सही थाप्यो– अँ त, नत्र त्रिपुश्वर पछि थापाथली, बबरमहल, बिजुलीबजार पनि भन्नु पर्ने नि है ।

(कुराकानी सुनिरहनु अनि नसुने जस्तै गरिरहनु पनि बस यात्रामा गज्जबकै कुरा छ ।) सोल्टीमोड र कालीमाटीकोबीचबाट तीन छात्र चढे । एउटै कलेजका, एउटै वर्णका । कद मात्रै फरक थियो ।

एउटी अर्को साथीको काँधमा टाउको अड्याएर भन्दैथिन् –बाउले चारबजेदेखि सुत्न दिएनन, तै पनि एक्जाम राम्रो भएन । अब घर गएर लेक्चर सुन्नु पर्छ । अनि दैनिक डोज बढ्दै जान्छ । साप्तान्तमा अलि बढी, महिनाको अन्त्यमा त्यो भन्दा बढी र वर्षको अन्त्यमा त ट्वाइलेटमा गएर दुई घण्टा रुनु पर्छ ।

आज बेड नमिलाई हिंडेको छु, त्यहाँबाट लेक्चर शुरु हुन्छ ।
अर्की बोलिन– के गर्नु त बाहुनी, टपर परिस, हामीले भन्दा बढी डोज त पाउनै प-यो नि ।
तेस्री बोलिन– हेर केटी हो, मलाई त पढाईको कुराले मलाई त गाली खानु पर्दैन । तर घरमा जस्ले गल्ती गरे पनि गाली मेरो भागमा हो । कहिले कुकुरलाई लिपिष्टिक लगाइदिने । कहिले दिदीको लुगा लगाई दिने । यस्तै यस्तै हुन मेरा ओ-याइहरु । उनी नै बोलिरहिन् –
ए सुन सुन केटी हो, केही दिन अघि भोकले चुर भएर घर पुगेको थिएँ । दिदीलाई खाना पस्किन लगाएँ, आउँदा त खानाको थालमा कुकुर बसिरहेको रहेछ । त्यस्तो बेलामा के गर्नु ? कुकुरलाई किक हानें, झन लुटपुटिन पो आयो ।
(त्यतिखेरै कन्डक्टर बोल्यो, बहिनीहरु पर सर्नुहोस न ।)

बीचको नानी बोलिन (नाकले त उनी पनि बाहुनी नै देखिन्थिन ।) ओइ कसरी थाहा पायो हँ, त्यो दाइले, मेरो पिरियड आजै हुने वाला छ भनेर, पिरियड शुरु हुने बेलामा दुखेको जस्ते पेट देखिरहेछ । हाहा, हाँसोमा अरुले पनि साथ दिए ।
नाकमा टुप्पोमा पावरवाला चस्मा लगाउने तमाङ्गी बोलिन्–ओइ हेर न एन्जीको व्याइफ्रेण्ड जस्तै केटो ।
हो त नि बाँकी दुबैले सही थापे । केही आफ्ना साथीहरुका अनि केही सेलिब्रेटीहरुमा लभ अफियरका चर्चा भए । बलिवड र कलिवडका लभका कुरा भए ।

फस्ट टर्म एक्जाम र विन्टरभ्याकेसनका कुरा भए । तमाङ्नी बोलिन नेपाली पढाउने बुढाले त ल्यांङ गर्छ भन्या, एक एक हेरेर । कसरी पास गर्ने होला पीर पो छ त ।
ए अँ अस्ति त्यो केटो भेट भयो, अनि मलाई भन्दै थियो, मैले उसलाई झुक्याएर अर्को कलेजमा भर्ना गरें रे । अनि धोका दियौ तिमीले भन्दै थियो । मैले पनि जवाफ दिएँ– हो भाइ, हो । ढोका दिइसकें, अब दुई वटा झ्याल पनि दिन्छु, अनि छानो हालेर मायाको घर बसाउनु । सुनेको सुन्यै भयो, केटो ।

एसईईको रिजल्ट आएको दिन पहिलो पटक ढोका थुनेर ट्वाइलेटमा रोइरहेको थिएँ, त्यही बेलामा बाबाले ढोकाको बेल बजाउनु भयो, अनि बीएफले मोबाइलको घण्टी बजायो । त्यही बेला मैले एउटा आविष्कार गरें, बाबाको अगाडी बीएफसँग कुरा गर्ने तरिका । ट्वाइलेट जाने, धारो खोल्ने बाल्टीमा पानी भर्ने प्यानमाथि बसेर सानो स्वरमा गफ गर्ने । आवाज सुनिन्छ त केवल बाल्टीमा पानी खसेर बजेको । तर एक घण्टाभन्दा धेरै त ट्वाइलेटमा बस्नु भएन । त्याे बेलामा फोन र बोनस दुबै आउँथ्यो । अहिले आनन्द छ । नो फोन, नो बोनस, नो बीएफ ।

(बानेश्नर झर्ने जति अघि आउनु है, फटाफट । ती तीन छात्राको कुरा सुन्न त मन थियो, तर कन्डक्टरको आदेश मान्नै प-यो, त्यत्तिमात्रै हैन । कार्यालय पनि पुग्नु प-यो । पछि भेट भयो भने ती छात्राहरुको कुरा अर्को पटक लेखौंला ।)

viber sharing button
वैकुण्ठ ढकालबाट थप
किशोरावस्थामा मैले जे भोगें ...
किशोरावस्थामा मैले जे भोगें ... शनिबार, भदौ २७, २०७७
घरजमको कुरा
घरजमको कुरा शनिबार, जेठ १७, २०७७
विवाह टिकाउने आधार
विवाह टिकाउने आधार शनिबार, वैशाख २०, २०७७
प्रतिक्रिया दिनुहोस्
सम्बन्धित खबर
रामकुमारी झाँक्रीलाई खुल्लापत्रः किन अवरुद्ध भयो तपाईको गला ?
बाघको छालामा स्यालको रजाइँ
होलीको यथार्थ
नाम र पैसाको पछाडि लाग्दा गुमेको ‘मानवता’
नेपाल रहेसम्म श्री ५ पृथ्वीनारायण अमर रहने छन्
अन्योलको भुँमरीमा एमसीसी परियोजना
Nabil
Salt Trading
Civil Bank
Worldlink
Sagarmatha Insurance
अध्यक्ष लक्ष्मी बिष्ट सम्पादक सन्तोष बिष्ट प्रबन्ध सम्पादक कृष्ण बिष्ट सूचना विभाग दर्ता नं. १८०९/०७६-७७ हाम्रो टीम
ठेगाना बानेश्वोर , काठमाडौँ
समाचारका लागि 01-5245149 [email protected]
विज्ञापनका लागि 01-5244763 [email protected]
सोसल मिडिया
  • Facebook
  • Twitter
  • YouTube
© Janatapati: Quick & Reliable Online News Portal in Nepal -2022 All rights reserved. Website Design by : SoftNEP